Britse acteur Tom Riley chats met DAMAN over zijn aankomende shows en waarom hij niet slechts één carrièrepad kan kiezen.
Wat de cijfers betreft, heeft Tom Riley 20 televisierollen, 20 filmrollen, 17 toneelstukken en lezingen, 13 radio-/stemrollen en vijf prijzen en nominaties verzameld. Het spreekt voor zich dat zijn werk mensen om hem heen heeft beïnvloed. Riley erkent dat het geen gemakkelijke weg is om te volgen, maar tegelijkertijd wordt hij aangemoedigd om zich er zo goed mogelijk aan te houden, terwijl hij probeert zichzelf niet al te serieus te nemen. Ga dus met ons in gesprek met de acteur en je zult zien dat alle lovende kritieken voor zijn toneel-, televisie- en filmuitvoeringen voortkomen uit iets dat echt uit het hart komt.
DAMAN: Hallo Tom, bedankt dat je de tijd hebt genomen om onze vragen te beantwoorden. Hoe is het met je?
Tom Riley: Met mij gaat het goed, bedankt! En graag gedaan. Als er iets is waar we allemaal meer dan genoeg van hebben op dit moment, dan is het tijd. En toch is het afgelopen jaar op de een of andere manier ook veel te snel en veel te langzaam gegaan.
DAMAN: Hoe gaat 2021 voor jou tot nu toe?
Tom Riley: Beter dan 2020. En weet je wat? Ik neem het.
DAMAN: "The Nevers" wordt binnenkort gestreamd op HBO en de trailer heeft al meer dan 6 miljoen views! Hoe voel je je daarover?
Tom Riley: Het is geweldig om te zien dat mensen zo positief reageren. Ik denk dat mensen hongerig zijn naar iets nieuws en opwindends, en "The Nevers" zal hen dat op een grote manier geven. Ik realiseerde me onlangs dat het zeer zeldzaam is om nu een show als de onze te hebben, zo ambitieus en enorm als deze, die niet is gebaseerd op bestaande IP, geen onderdeel is van een franchise en geen vervolg is op iets. Het is 100 procent zijn eigen ding; een gloednieuwe wereld waar kijkers naar kunnen ontsnappen. Er is niet veel van dat soort en het lijkt alsof mensen er erg klaar voor zijn.
Tom Riley: Met mij gaat het goed, bedankt! En graag gedaan. Als er iets is waar we allemaal meer dan genoeg van hebben op dit moment, dan is het tijd. En toch is het afgelopen jaar op de een of andere manier ook veel te snel en veel te langzaam gegaan.
DAMAN: Hoe gaat 2021 voor jou tot nu toe?
Tom Riley: Beter dan 2020. En weet je wat? Ik neem het.
DAMAN: "The Nevers" wordt binnenkort gestreamd op HBO en de trailer heeft al meer dan 6 miljoen views! Hoe voel je je daarover?
Tom Riley: Het is geweldig om te zien dat mensen zo positief reageren. Ik denk dat mensen hongerig zijn naar iets nieuws en opwindends, en "The Nevers" zal hen dat op een grote manier geven. Ik realiseerde me onlangs dat het zeer zeldzaam is om nu een show als de onze te hebben, zo ambitieus en enorm als deze, die niet is gebaseerd op bestaande IP, geen onderdeel is van een franchise en geen vervolg is op iets. Het is 100 procent zijn eigen ding; een gloednieuwe wereld waar kijkers naar kunnen ontsnappen. Er is niet veel van dat soort en het lijkt alsof mensen er erg klaar voor zijn.
DAMAN: Vertel ons over je karakter, Augustus "Augie" Bidlow, en zijn rol in de show...
Tom Riley: Augie is anders dan elke rol die ik ooit heb gespeeld. Op een dag zal ik het hebben over hoe ik precies in de rol ben beland, maar voor nu zal ik zeggen dat het een bewijs is van de geweldige creatieve krachten achter de show dat het allemaal samenkwam zoals het deed. Augie is lief, uit zijn diepte in een plas en heeft een wilde reis voor de boeg. Ik hou van hem.
DAMAN: Daarover gesproken, hoe heb je je voorbereid om in de rol te stappen? Wat voor soort ideeën heb je verwerkt in je afbeelding van het personage?
Tom Riley: Ik liet het meest slappe haar groeien dat je je maar kunt voorstellen. Ik denk dat dat ongeveer zoveel is als ik kan zeggen zonder spoilers...
DAMAN: Wat is volgens jou de meest memorabele ervaring van het werken aan de show? Iets dat lang na het filmen echt bij je is blijven hangen...
Tom Riley: We hebben de eerste aflevering opgenomen tijdens een meedogenloze hittegolf in Londen, en er is een sequentie in een oud theater waarvan de airco uit moest omdat het het geluid stoorde. 500+ crew, cast en extra's in muffe kleding uit die tijd. Dus wat me waarschijnlijk het meest is bijgebleven, is de geur. Als een slagerij vol verbrande oesters.
Tom Riley: Augie is anders dan elke rol die ik ooit heb gespeeld. Op een dag zal ik het hebben over hoe ik precies in de rol ben beland, maar voor nu zal ik zeggen dat het een bewijs is van de geweldige creatieve krachten achter de show dat het allemaal samenkwam zoals het deed. Augie is lief, uit zijn diepte in een plas en heeft een wilde reis voor de boeg. Ik hou van hem.
DAMAN: Daarover gesproken, hoe heb je je voorbereid om in de rol te stappen? Wat voor soort ideeën heb je verwerkt in je afbeelding van het personage?
Tom Riley: Ik liet het meest slappe haar groeien dat je je maar kunt voorstellen. Ik denk dat dat ongeveer zoveel is als ik kan zeggen zonder spoilers...
DAMAN: Wat is volgens jou de meest memorabele ervaring van het werken aan de show? Iets dat lang na het filmen echt bij je is blijven hangen...
Tom Riley: We hebben de eerste aflevering opgenomen tijdens een meedogenloze hittegolf in Londen, en er is een sequentie in een oud theater waarvan de airco uit moest omdat het het geluid stoorde. 500+ crew, cast en extra's in muffe kleding uit die tijd. Dus wat me waarschijnlijk het meest is bijgebleven, is de geur. Als een slagerij vol verbrande oesters.
DAMAN: Ook gefeliciteerd met je deelname aan de cast van "The Woman In The House" met Kristen Bell. Kun je ons vertellen wanneer de opnames beginnen?
Tom Riley: Bedankt! We zijn er nu een paar weken mee bezig. Het is een knaller.
DAMAN: Filmen tijdens de pandemie moet behoorlijk uitdagend zijn. Kun je ons vertellen hoe je je erop voorbereidt?
Tom Riley: COVID-producties zijn hun eigen ding en het voelt als een totale herijking van wat het werk is. Wat de veiligheid betreft, kon er niet beter voor de bemanning worden gezorgd, met de vijfdaagse tests per week en de rigoureuze protocollen die over de hele linie zijn ingevoerd. Maar het betekent wel dat het moeilijk is om vaste relaties op te bouwen zoals vroeger. De gemakkelijke steno die door de intensiteit van het werk wordt geboden, is getemperd door de strijd om uw collega's te herkennen onder al hun persoonlijke beschermingsmiddelen. Vóór COVID konden acteurs sowieso altijd een beetje geïsoleerd raken in hun kleine hokken tussen scènes door, maar dat werd verzacht door achter de monitoren of op de make-uptruck te kunnen rondhangen. Nu zijn we allemaal beperkt tot strikte zones. Dus de dagen kunnen soms zelfs langer lijken dan vroeger, denk ik, maar dat maakt allemaal niet uit als je bedenkt hoeveel geluk je hebt om te werken in een tijd waarin zovelen die kans zijn ontnomen.
DAMAN: En is er iets dat je met ons kunt delen over je rol in "The Woman In The House"?
Tom Riley: Ik speel Neil, een weduwnaar die tegenover Kristen's personage intrekt en wiens komst een grote bom in haar wereld gooit.
DAMAN: Om even terug te gaan, wanneer was je eerste kennismaking met acteren?
Tom Riley: Veel teruggaan. Ten eerste kijken naar toneelstukken en poppenkastvoorstellingen in een theater genaamd Hazlitt Theatre, in Maidstone, een stad in Kent, in het zuiden van Engeland. En later daar in een amateur-dramatische productie van 'The Winslow Boy', een toneelstuk van Terrence Rattigan. Dat was mijn eerste ervaring met optreden met volwassenen, voor volwassenen.
DAMAN: En wist je dat je vanaf dat moment acteur wilde worden?
Tom Riley: Ja. Om eerlijk te zijn wist ik het toen ik op mijn achtste een schooltoneelstuk deed, gebaseerd op de Australische soap 'Neighbours'. Ik speelde Henry Ramsay. Dat is een diepe snee voor alle Craig McLachlan-fans.
Tom Riley: Bedankt! We zijn er nu een paar weken mee bezig. Het is een knaller.
DAMAN: Filmen tijdens de pandemie moet behoorlijk uitdagend zijn. Kun je ons vertellen hoe je je erop voorbereidt?
Tom Riley: COVID-producties zijn hun eigen ding en het voelt als een totale herijking van wat het werk is. Wat de veiligheid betreft, kon er niet beter voor de bemanning worden gezorgd, met de vijfdaagse tests per week en de rigoureuze protocollen die over de hele linie zijn ingevoerd. Maar het betekent wel dat het moeilijk is om vaste relaties op te bouwen zoals vroeger. De gemakkelijke steno die door de intensiteit van het werk wordt geboden, is getemperd door de strijd om uw collega's te herkennen onder al hun persoonlijke beschermingsmiddelen. Vóór COVID konden acteurs sowieso altijd een beetje geïsoleerd raken in hun kleine hokken tussen scènes door, maar dat werd verzacht door achter de monitoren of op de make-uptruck te kunnen rondhangen. Nu zijn we allemaal beperkt tot strikte zones. Dus de dagen kunnen soms zelfs langer lijken dan vroeger, denk ik, maar dat maakt allemaal niet uit als je bedenkt hoeveel geluk je hebt om te werken in een tijd waarin zovelen die kans zijn ontnomen.
DAMAN: En is er iets dat je met ons kunt delen over je rol in "The Woman In The House"?
Tom Riley: Ik speel Neil, een weduwnaar die tegenover Kristen's personage intrekt en wiens komst een grote bom in haar wereld gooit.
DAMAN: Om even terug te gaan, wanneer was je eerste kennismaking met acteren?
Tom Riley: Veel teruggaan. Ten eerste kijken naar toneelstukken en poppenkastvoorstellingen in een theater genaamd Hazlitt Theatre, in Maidstone, een stad in Kent, in het zuiden van Engeland. En later daar in een amateur-dramatische productie van 'The Winslow Boy', een toneelstuk van Terrence Rattigan. Dat was mijn eerste ervaring met optreden met volwassenen, voor volwassenen.
DAMAN: En wist je dat je vanaf dat moment acteur wilde worden?
Tom Riley: Ja. Om eerlijk te zijn wist ik het toen ik op mijn achtste een schooltoneelstuk deed, gebaseerd op de Australische soap 'Neighbours'. Ik speelde Henry Ramsay. Dat is een diepe snee voor alle Craig McLachlan-fans.
DAMAN: Vertel ons over je debuutfilm als regisseur voor 'The Toll Road'.
Tom Riley: "The Toll Road" is een korte film met Martin Starr, Billy Gardel, Anthony Carrigan en Lizzy Caplan, die we een paar jaar geleden in 24 uur samenstelden, een jaar of zo op het festivalcircuit namen en nu te zien zijn online via het nieuwe shorts-streamingbedrijf WeVe.
DAMAN: Wat was de inspiratie achter "The Toll Road"?
Tom Riley: Een fantastisch script van schrijver Richard Galazka, dat grappig, ontroerend en ook actueel aanvoelde.
DAMAN: Wat hoop je dat het publiek meeneemt van het kijken naar deze film?
Tom Riley: Dat het niet uitmaakt hoe boos, gekwetst of bang we zijn, we zullen allemaal een manier moeten vinden om met elkaar te communiceren als we ongeschonden door deze tijd van verontwaardiging en verdeeldheid willen komen. Ik weet niet precies hoe dat eruit ziet, ik weet gewoon dat het negeren van honderden jaren van maatschappelijke evolutie en beschaving ten gunste van onze meest primaire impulsen waarschijnlijk niet zo is.
Tom Riley: "The Toll Road" is een korte film met Martin Starr, Billy Gardel, Anthony Carrigan en Lizzy Caplan, die we een paar jaar geleden in 24 uur samenstelden, een jaar of zo op het festivalcircuit namen en nu te zien zijn online via het nieuwe shorts-streamingbedrijf WeVe.
DAMAN: Wat was de inspiratie achter "The Toll Road"?
Tom Riley: Een fantastisch script van schrijver Richard Galazka, dat grappig, ontroerend en ook actueel aanvoelde.
DAMAN: Wat hoop je dat het publiek meeneemt van het kijken naar deze film?
Tom Riley: Dat het niet uitmaakt hoe boos, gekwetst of bang we zijn, we zullen allemaal een manier moeten vinden om met elkaar te communiceren als we ongeschonden door deze tijd van verontwaardiging en verdeeldheid willen komen. Ik weet niet precies hoe dat eruit ziet, ik weet gewoon dat het negeren van honderden jaren van maatschappelijke evolutie en beschaving ten gunste van onze meest primaire impulsen waarschijnlijk niet zo is.
DAMAN: Hoe verliep het opnameproces voor de film en hoe verliep de samenwerking met je vrouw, Lizzy Caplan?
Tom Riley: Het proces was hetzelfde als bij alle films: niet genoeg tijd, niet genoeg geld, onverwachte valkuilen, onverwachte geschenken. Maar Kids at Play, die het project financierde, was ongelooflijk ondersteunend en genereus, en dat helpt je door de donkere momenten heen. Wat betreft het regisseren van mijn vrouw, ik weet niet of je haar recente optreden in 'Castle Rock' hebt gezien, maar Lizzy is echt een van de meest briljante en verrassende acteurs van haar generatie, en de beste manier om te regisseren iemand zo getalenteerd als dat is om uit haar buurt te blijven.
DAMAN: Nu hebben we ergens gelezen dat je een grote Tom Hanks-fan bent. Vertel ons daar meer over…
Tom Riley: Ik weet niet waar je dat hebt gelezen, maar ik weet wel dat als je geen grote Tom Hanks-fan bent, je waarschijnlijk een monster bent. Heb je "Splash" gezien? De man imiteert een Zweedse wetenschapper om een zeemeermin uit een laboratorium te smokkelen, zodat ze haar niet kunnen ontleden. Ik bedoel kom op…
DAMAN: Behalve acteur ben je ook regisseur en producent. Als je er maar één van die drie zou moeten kiezen, welke zou dat dan zijn en waarom?
Tom Riley: Ik kan niet kiezen. De eerste krijg je om vuur te maken, de tweede krijg je om vuur te maken tijdens het blussen, en de derde gooi je voornamelijk water op de slechte vuren, terwijl je tegelijkertijd de goede die de regisseurs en de acteurs maken droog houdt. Het is uiteindelijk allemaal jongleren met vuur, denk ik, en ik heb gewoon geluk dat ik in het circus ben.
DAMAN: Van alle personages die je tot nu toe hebt gespeeld, is er een die echt een emotionele tol van je heeft geëist? En als je verder gaat, hoe ga je om met dat soort druk?
Tom Riley: Eh... misschien "Boeket prikkeldraad"? Dat was een tv-programma dat ik deed voor ITV in het VK en het is er een waarvan ik met terugwerkende kracht de emotionele tol voel, in het licht van de afgelopen jaren. Ik speelde een emotioneel beledigende, manipulatieve, wrede man, die voornamelijk handelde vanuit een plaats van pijn en woede, en niet de vaardigheden had om daarmee om te gaan, behalve door het naar buiten te verspreiden. Het is een van de weinige banen die ik 's avonds uitgeput mee naar huis nam. Als ik daar nu op terugkijk, voelt mijn vermoeidheid als niets vergeleken met de uitputting die dit soort gedrag de wereld heeft aangedaan zolang mannen en mannelijk geweld bestaan, maar het verklaart misschien een beetje waarom ik er zo moe van werd . De onvermijdelijkheid ervan voelde onoverkomelijk. Maar de laatste paar jaar hebben echte hoop gegeven dat die vermoeide onvermijdelijkheid langzaam wordt uitgehold in het licht van nobel verzet, dappere en gedurfde stemmen en een weigering om toe te geven dat deze gevaarlijke dynamiek iets is dat de samenleving gewoon als een inherent feit moet accepteren. Dat is wonderbaarlijk, hoopvol en rechtvaardig.
Tom Riley: Het proces was hetzelfde als bij alle films: niet genoeg tijd, niet genoeg geld, onverwachte valkuilen, onverwachte geschenken. Maar Kids at Play, die het project financierde, was ongelooflijk ondersteunend en genereus, en dat helpt je door de donkere momenten heen. Wat betreft het regisseren van mijn vrouw, ik weet niet of je haar recente optreden in 'Castle Rock' hebt gezien, maar Lizzy is echt een van de meest briljante en verrassende acteurs van haar generatie, en de beste manier om te regisseren iemand zo getalenteerd als dat is om uit haar buurt te blijven.
DAMAN: Nu hebben we ergens gelezen dat je een grote Tom Hanks-fan bent. Vertel ons daar meer over…
Tom Riley: Ik weet niet waar je dat hebt gelezen, maar ik weet wel dat als je geen grote Tom Hanks-fan bent, je waarschijnlijk een monster bent. Heb je "Splash" gezien? De man imiteert een Zweedse wetenschapper om een zeemeermin uit een laboratorium te smokkelen, zodat ze haar niet kunnen ontleden. Ik bedoel kom op…
DAMAN: Behalve acteur ben je ook regisseur en producent. Als je er maar één van die drie zou moeten kiezen, welke zou dat dan zijn en waarom?
Tom Riley: Ik kan niet kiezen. De eerste krijg je om vuur te maken, de tweede krijg je om vuur te maken tijdens het blussen, en de derde gooi je voornamelijk water op de slechte vuren, terwijl je tegelijkertijd de goede die de regisseurs en de acteurs maken droog houdt. Het is uiteindelijk allemaal jongleren met vuur, denk ik, en ik heb gewoon geluk dat ik in het circus ben.
DAMAN: Van alle personages die je tot nu toe hebt gespeeld, is er een die echt een emotionele tol van je heeft geëist? En als je verder gaat, hoe ga je om met dat soort druk?
Tom Riley: Eh... misschien "Boeket prikkeldraad"? Dat was een tv-programma dat ik deed voor ITV in het VK en het is er een waarvan ik met terugwerkende kracht de emotionele tol voel, in het licht van de afgelopen jaren. Ik speelde een emotioneel beledigende, manipulatieve, wrede man, die voornamelijk handelde vanuit een plaats van pijn en woede, en niet de vaardigheden had om daarmee om te gaan, behalve door het naar buiten te verspreiden. Het is een van de weinige banen die ik 's avonds uitgeput mee naar huis nam. Als ik daar nu op terugkijk, voelt mijn vermoeidheid als niets vergeleken met de uitputting die dit soort gedrag de wereld heeft aangedaan zolang mannen en mannelijk geweld bestaan, maar het verklaart misschien een beetje waarom ik er zo moe van werd . De onvermijdelijkheid ervan voelde onoverkomelijk. Maar de laatste paar jaar hebben echte hoop gegeven dat die vermoeide onvermijdelijkheid langzaam wordt uitgehold in het licht van nobel verzet, dappere en gedurfde stemmen en een weigering om toe te geven dat deze gevaarlijke dynamiek iets is dat de samenleving gewoon als een inherent feit moet accepteren. Dat is wonderbaarlijk, hoopvol en rechtvaardig.
DAMAN: Hoe zit het met je droomprojecten? Heb je een bucketlist met verhalen of mensen met wie je heel graag zou willen werken?
Tom Riley: Ik heb het geluk gehad dat de projecten die dromen zijn geworden, de projecten zijn die ik het minst had verwacht. Evenzo zijn enkele van mijn beste vrienden van deze baan en de beste werkervaringen geweest met mensen die ik nooit had voorspeld. Dus ik ga het lot niet tarten door te zeggen hoe ik Hamlet tegenover Al Pacino wil spelen, want dat is het soort grootse bewering die ertoe zou kunnen leiden dat ik op een dag naar huis ga en klaag dat verdomde Al me weer in de steek heeft gelaten tijdens de "To be of niet te zijn” monoloog door te doen alsof zijn broek naar beneden viel.
DAMAN: Wat hoop je voor de toekomst van de filmindustrie in het algemeen?
Tom Riley: Ik bedoel, iedereen wordt zo bang dat streaming alles zal verpesten, net zoals de overgang van zwart-wit naar kleur, of de upgrade naar talkies. Maar het betekent gewoon dat we opnieuw moeten onderhandelen over een nieuw landschap, toch? Wees creatiever. Leun in. Ik hoop echt dat ik op de bronco kan blijven rijden terwijl hij muteert. Verandering is goed en vooruitgang zal plaatsvinden met of zonder jou, weet je? Dus sommige films willen we nog steeds delen met vreemden in een bioscoop, andere met onze families thuis. Maar welke vorm de toekomst ook aanneemt, we zullen altijd verhalen willen.
DAMAN: En voor onze laatste vraag, wat is jouw geheim om een volwaardig leven te leiden?
Tom Riley: Sta om 13.00 uur op, ga om 14.00 uur slapen en gebruik het uur dat je wakker bent om te eten.
Tom Riley: Ik heb het geluk gehad dat de projecten die dromen zijn geworden, de projecten zijn die ik het minst had verwacht. Evenzo zijn enkele van mijn beste vrienden van deze baan en de beste werkervaringen geweest met mensen die ik nooit had voorspeld. Dus ik ga het lot niet tarten door te zeggen hoe ik Hamlet tegenover Al Pacino wil spelen, want dat is het soort grootse bewering die ertoe zou kunnen leiden dat ik op een dag naar huis ga en klaag dat verdomde Al me weer in de steek heeft gelaten tijdens de "To be of niet te zijn” monoloog door te doen alsof zijn broek naar beneden viel.
DAMAN: Wat hoop je voor de toekomst van de filmindustrie in het algemeen?
Tom Riley: Ik bedoel, iedereen wordt zo bang dat streaming alles zal verpesten, net zoals de overgang van zwart-wit naar kleur, of de upgrade naar talkies. Maar het betekent gewoon dat we opnieuw moeten onderhandelen over een nieuw landschap, toch? Wees creatiever. Leun in. Ik hoop echt dat ik op de bronco kan blijven rijden terwijl hij muteert. Verandering is goed en vooruitgang zal plaatsvinden met of zonder jou, weet je? Dus sommige films willen we nog steeds delen met vreemden in een bioscoop, andere met onze families thuis. Maar welke vorm de toekomst ook aanneemt, we zullen altijd verhalen willen.
DAMAN: En voor onze laatste vraag, wat is jouw geheim om een volwaardig leven te leiden?
Tom Riley: Sta om 13.00 uur op, ga om 14.00 uur slapen en gebruik het uur dat je wakker bent om te eten.
FOTOGRAFIE MITCHELL NGUYEN MCCORMACK (LOCATIEBEELDEN), IAN PHILLIPS (DAGLICHT STUDIO PORTRETTEN)
STYLING KIMBERLY GOEDENACHT
POETSEN JAMIE TAYLOR BIJ DE MUURGROEP
PRODUCTIE MEDIA SPEELPLAATS PR
STYLING KIMBERLY GOEDENACHT
POETSEN JAMIE TAYLOR BIJ DE MUURGROEP
PRODUCTIE MEDIA SPEELPLAATS PR
BRON : https://daman.co.id/tom-riley-talks-about-the-nevers-his-directorial-debut-and-more/